Sen, serin bu göğün yapraklarına sızmış
rüzgarın dilinde geçen saatler gibi huzur.
Derdime ağlayan kalbinde göğün,
zehrimle kanayan sağınaklarında;
sen, üşüdüğüm vaktin ıslak halisin.
Ey aşka sükut edip mahva düşüren
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir