Sen, serin bu göğün yapraklarına sızmış
rüzgarın dilinde geçen saatler gibi huzur.
Derdime ağlayan kalbinde göğün,
zehrimle kanayan sağınaklarında;
sen, üşüdüğüm vaktin ıslak halisin.
Ey aşka sükut edip mahva düşüren
Aklımın yittiği, sonsuzluk eylemi, şüphesizlik
Sen, girdiğinden beri bu bakış ile içim
ölmeli diyorum, öl o zaman! Öl! ...
Dol ki hudutlarıma aşk kazansın, sevgi kazansın! ...
Kayıt Tarihi : 17.7.2015 11:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!