Değişir düşüncelerin,
Yel eser, mevsim döner,
İlgisiz kalan çiçek solar,
Şaşırır duyguların kalbinde.
Nafile cevaplar arar,
Niyeti vefasızın,
Almıştır senden sevdasını,
Hesap sormak istersin,
Sitem etmek…
Sonra vazgeçersin.
Gitmeye niyetli gemiyi,
Mendirek tutamaz derler.
Bir veda,
bin hatıra bırakarak giderler,
Ve aşk kaybetti.
Zorla güzellik olur mu?
Gidenin ardından yalvarmak neye yarar?
Oysa sevdaya dair ne şiirler yazılacaktı,
Ne şarkılar bestelenecekti aşk için.
İki sevgili göz göze,
Bir romanı yazacaklardı gönül diliyle.
Oysa sevda bahçesi dikenliymis,
Ve aşk kaybetti.
Dinlemek istemezsin artık sevda türkülerini,
Keder ve hüzün yoldaşın olur kimsesiz gecelerde.
Bir hırsız gibi çalsalar da senden sevgini,
Ölüm gibi düşse de yüreğe yangın,
Uçup gitmiştir aşk,
Kırık kanatlarında,
Sevda güvercinlerinin...
“Kimi severse gönül,
Ayrılığı ondan öğrenirmis”
Ve aşk kaybetti.
Artık hüzzam bir kemansın,
Ağlayan telinde nağmelerin,
Mazide gençlik ağlar,
Buğusunda silik resimlerin.
Halbuki dünyada herkes eşini arar,
Yalnızlık Allah’a mahsus,
her canlı bir eş arar.
Taşın kalbi yok ama,
onu bile yosun sarar."
Ve aşk kaybetti...
Kayıt Tarihi : 6.10.2025 12:48:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!