Aşk Karmaşası Şiiri - Hasan Özkan

Aşkı boğ dudaklarında kaçamadım tuzaklarından
Seni ben hissederken rahat mısın kucaklarında
Sana doğru koşmaktan birgün tur atlarımda
İçimdeki aşk zehrini,sök al şakaklarımdan.

Umudum saatte yelkovanın,gayri meşru akrebi
Sen benim bu dünyada ve diğerinde mahremim
Attığım kulaçların haddisin,hesabı değil
O yüzden kapanacak kalbimin bol kesesi.

Bir sen yaşarsın ve olmayan umutların boşa
Bırak aşkı meşki, git yanlızlığa boşan
Boş kadın tad vermez,konuşma lan boşa
Aşk yarış gibidir hep kazanır hızlı koşan.

Tam dengemin sağı soluydun şimdi kaybettim
Bu yaptığın hareketle inan ki ayıb ettin
Ben nerdeydim sen gözünde,kör değildin.
Kör değildin evet ama bi beni görmeyendin.

Elini uzat hey madam boşluğun rengi çok koyu
Kim Farabi kim Fuzuli devir bozuk bir oyun
Sonum mu sonundu,benim sonumdun sorun mu?
Ben gelecek sonunum,en sonunda somurtup

Aşk diye karmaşıklık herkesin dilinde var
O yüzden işte kalbim çekinme dilimle al
Şükür ki benim müslümanlık dinimde var
Dilimde kal,kinimde kar,ilimde yar

Boş bakışlar çerçevesi içinde dünya maratonu
Yeteri kadar hazmettin tamam artık bırak onu
Tercihini yap lan sadede gel ben mi o mu?
Bu son yorum sonuncu soru,diğer konum dolu

Aşk diye bir saçmalık yok hepsi benim uydurmam
Ben gibi olamıyormuş adını duydum da
Mükafatın kadarsın ne de gram korkum var
Fani dünyadasın hoşsunda haber ver doyduğunda.

Yaktın sen beni öyle bi yaktın
Baktığım heryer karanlıktı
Çözemedim bu denklemin sonunu
Kalp denen şeyimi kırıpta attım