Aşk Kandırmış Bizi Şiiri - Dinmez Er

Elindeki ıslak mendil sağanağa tutulmuş
Sana aşina bir çift elemli göze ait
Hayra yorulmayan kötü bir rüyaydı incitti kalbimi
Unutmam deme, unutursun, unutursun
Ben değilim, sende unutulmaz değilsin
İnkâr edemeyecekler bizi bıraktığımız anılar
“Aşkta gururum sensin
Sen nerdeysen ben oradayım”
Diye, diye gittin.
Ardından koşup “gitme” diyeceğimi sandın
Yanıldın…
Boynumu bükmeyeceğim yokluğunda
Geçmeyeceğim yanından, yakınından
Uzaktan bile bakmayacağım
Aşkını kalbine gömen ağır yaralı birine borcun var.
Yarım kalan bir aşkla yaşamak
Yakışmasa da bana dayanacağım
Sen fazlaydın bana ben eksiğim öyle mi?
Seninle boşa harcadığım her gün, her gece
İşlediğim ağır bir suçmuş defterlere yazılan
Aşkımız senaryosunu yazdığın bir oyunmuş
Sunduğun zehir dolu kadehten içen âşıktı rolüm
Her şeyi bilmek boş bir övünç
Hayır demeyi öğrenemedikten sonra
“Sevgilim yeter ki sen ol yanımda
Başka bir şey istemem asla! ” / demek
Ne büyük bir aptallıkmış
Sahte cennetlerini yaratanlar budalalarmış
Aşkın adaleti yok, aşk bencil, aşk acımasız
Ben mağlup oldum bu aşkta
Senin kazancın ne,
Bu oyunun galibi kim peki?
Yarı tanrılaştırdığımız, taptığımız
Uğrunda ölmeyi göze aldığımız aşk mı?
Aşk bir varmış, bir yokmuş kandırmış bizi.
Oyunun gereği…

Dinmez ER / Çeşme / 2012. 05. 02 /