Aşk Kalmamalı Bizsiz Şiiri - Menekşe Gülay

İsyankar yapma beni sevdiğim,
Bak yine, ne haldeyim.
Dindi derken gözyaşlarım,
Ben yine senin derdindeyim.
Yağdırma artık hüznü üstüme,
Aldatma beni boş yere,
Bir kuru ağaç gibi kaldım,
Ağaçtan düşmeyi bekleyen,
Yaprak gibi şaşkınım.

Sen de aşkı, sevdayı buldum.
Yandıkça yandım mahvoldum.
Değermiydi acılara bilemiyorum.
Ben kendimi sen de unuttum.
Allah kahretsin yapamıyorum sensiz,
Hüzünlere dayanamıyorum sevgisiz.
Terketmeyen sevdan, ben de..
Unutturmayan gözlerin yine ben de..
Bırak beni Allah aşkına git işine.

Benim adım gurbet, senin ki ne bilmiyorum.
Kar oldun hangi dağa yağdın anlamıyorum.
Yağmayacak yağmurlar, gönül bahçeme belli,
Ben seni unutmak istiyor unutamıyorum.
Bir küs, bir barış mı geçecek ömrüm,
Umutlarla savaş mı verecek yüreğim,
Dolular yağdı üşüdüm ben canım,
Sevdan ise yaktı hep beni aşkım,
Sesleniyorum duymuyorsun mahzun bakışlım.

Birzamanlar bir elmanın iki yarısıydık oysa,
Herşeyini affederim ama suskunluğunu asla,
Neden konuşmuyorsun suçlumusun yoksa,
Sen sustukça ben çıldırıyorum anlasana,
Hüzün çöreklendi yine, yılan gibi yüreğime,
İçten içe kemiriyor korkuyorum sevgi bitecek diye,
Herkes hasretken böyle sevgiye, umursamıyorsun niye,
Ya bırak git terket beni, yada açık ol yüreğime,
Ya da unuttur artık kendini, bitmeli bu aşk bence.

Günler uzadı yıllara döndürdü ömrümü,
Saatlere erişmek ise imkansız gündüz gece gibi,
Mevsimleri anlayamıyorum beni hiç beklemiyor ki,
Sen gibi koşturuyor çok yoruldum inan ki.
Bitsin artık bu koşusturma yetişemiyorum.
Yollar seni bitirecek sen de beni,
Hayat böyle mi geçmeli, sen bensiz ben sensiz,
Ömür böyle mi tükenmeli, aşksız, sevgisiz,
İsyan etmiyorum seviyorum aşk kalmamalı bizsiz.