Aşk Kağıttan Kayıklara Benzer…

Dedim ya...
Aşk kağıttan kayıklara benzer
Önce kendi halinde yüzmektedir
Duyguların dinginliğinde
Bir nefes ister, bir soluk ister kımıldatacak
Rüzgar gülleri suskun, düşmüş kanatları

Geldin de soluklandı kayıklar
Şişirdin rüzgar güllerini
Çöpten kürekli, yüreksiz, soluklanan kayıklar
Ayrıldılar rıhtımdan birer birer
Aşk denizinin enginliklerine, pusulasız

Aşk, tek kişiliktir; o da ilk bakışta
Kaldıramaz bu yükü, iki kişi bir kayıkta
Aşk açıklarında havalar değişir, dalgalıdır enginler
Çırpıntılıdır yürekler, daha fazla dayanamaz bu kayıklar

Aşkta bencildir insan ilgi ister,
Sevilmek ister, sevilmek ister ölesiye
Nalıncı keseri gibidir; hep yontar kendine
Yoğunlaştırır duygularını yalnız O’nun üstüne
Beceremez, dağıtamaz sevgiyi cömertçe

Bir sitemi büker demiri sevgilinin,
Bir kaş çatışı dağ devirir
Hele esirgerse gülüşünü, bükerse dudağını
İşte…kıyamet! Kopar fırtınalar…
Nasıl dayansın bu kağıttan kayıklar

Batmasını istemiyorsanız kayıklarınızın
Değiştirin boyutunu aşkınızın, sevdanızın
Evrim değil bu, gereklilik, paylaşmak sevgiyi
Eğer paylaşılırsa aranızda; aşk, aşk olmaktan çıkar
Yaşanır başka adla, çift kişilik adı: SEVGİ

Kağıttan kayıklarınızı yükleyin SEVGİ şilebine
Şilepler kocaman, güvenli, çelikten bedenleri!
Nice iki kişilik kayıklar taşır
Sığınılacak liman olun aşklara
Şimdi bir adım ötesindesinizdir
Aşkın, sevdanın, vesaire.