Aşk Kadınına Sone Şiiri - Serdar Erdemir

senden;
eski kırılgan alışkanlıklarını,
bir heykeltraş edasıyla yontarak
depresyondan ve öfkeden uzak
masmavi teniyle;
bir aşk tanrıçası heykelini
gönlüme sunmak istedim...
sense;
benden ipleri ellerinde
bir kukla yontarak başladın işe
sevi duygularımı kanatarak!
ben seni;
sense beni değiştiremedin!
dağılmayı ve parçalanmayı
kabullendikte...
her ne hikmetse;
değişmeye yanaşmadık ikimizde
yeniden yaratılmak,
yeni biçimler almak sinmedi içimize
ben yalnızlık kuşandım her gece
sense hüzne abandın delice
artık iki yabancıydık;
tanışmadan önceki hislerimizle
iki eski âşık;
biri yalnızlığa, diğeri aşka âşık!