senden;
eski kırılgan alışkanlıklarını,
bir heykeltraş edasıyla yontarak
depresyondan ve öfkeden uzak
masmavi teniyle;
bir aşk tanrıçası heykelini
gönlüme sunmak istedim...
sense;
benden ipleri ellerinde
bir kukla yontarak başladın işe
sevi duygularımı kanatarak!
ben seni;
sense beni değiştiremedin!
dağılmayı ve parçalanmayı
kabullendikte...
her ne hikmetse;
değişmeye yanaşmadık ikimizde
yeniden yaratılmak,
yeni biçimler almak sinmedi içimize
ben yalnızlık kuşandım her gece
sense hüzne abandın delice
artık iki yabancıydık;
tanışmadan önceki hislerimizle
iki eski âşık;
biri yalnızlığa, diğeri aşka âşık!
Kayıt Tarihi : 8.10.2006 13:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hep böyle değil midir ? Nedense olduğu gibi kabullenmek yerine değiştirmeyi yeğleriz.Oysa sevmek her şeyiyle kabullenmek değil midir ? Mualla Yasdıman
tebrik ediyorum
çağlar
TÜM YORUMLAR (2)