Aşk K’ayıpları Şiiri - Abdullah Cemek

Canla başla susuyordum,
Benden gidişinin umursamazlığına takılıyordu göz bebeklerim.
Bir güvercinin kanatlarından intihar ediyordu hayallerimiz, ve sen gitmeyi seçmiştin.
Haklı hayallerimin hakkından gelip, hasta aklımın şuursuzluğundan pay çıkarıyordun gidişine..
Aslında sen bensizliği değil, yalnızlığı sevmiyordun, bu yüzdendi ilk göz kırpana koşar adım kaçışların..

Beni bir yara bandı misali basıyordun yaralarına, kabuk bağlayıncada söküp atıyordun bir kenara..
Her terkedişinde kapımı açık bırakmamdan yüz buluyor, her terkedişinde birde dönüş bileti kestiriyordun bana..
Acımasızca oynuyordun aşkla, Ama O kırılmıştı artık, ve birdaha oyuncak olmayacaktı sahte aşıklara..

Acıyan kalbime tuz misali basıyorum şimdilerde sensizliği, Adın yakışmıyor dudağıma, Sonra bir şiir yazıyorum adına..
Bir gecede devri alem ediyorum sensizliği, Tereddütsüzce yüzüme dönen bedenini aramıyorum yatağımda..
Bazen aklıma geliyorsun ya, darmadağın ediyorsun aklımı,
Canla başla susuyorum yokluğuna..

Seni soruyorlar bazen, üç kelimede anlatıyorum: Sevdi, Soldu, Gitti..
Tüm yollar gidişine çıkıyor şimdi, ve sokaklar kan bayramına yatıyor topuklarının ardında..
Seni sevmeyi sevemiyorum eskisi gibi, Ama Seni sevmekten de alıkoyamıyorum kendimi..

Sevgili, besleyip büyüttüğüm düşlerimden, bir yalnızlığımız oldu şimdi, Ve gidişinden sonra bende kalmasına karar verildi.
Seninde emeğin var bu yalnızlıkta, ayda bir görmeye gel hiç olmazsa..

Ayda bir görmeye gel hiç olmazsa..