Aşk Işığım Şiiri - Yenal Karavelioğlu

Aşk Işığım

Bir çift gözdü,
Gözlerimi kamaştıran…

Bir çift avuç içi sıcaklığıydı,
İçimi ısıtan.
Bir kaç tatlı sözdü,
Yalan da olsa,
İçine sinsice dökülüp kalbimi çalan…

Tek bir ruhuma dokunuştu,
Benliğimde silinmeyen izler bırakan…

O, kış ortasında açan bahardı,
Ben bir kar tanesi.
O her sabah doğan güneşti,
Gökyüzünden sevgiyle bakan…

Bense simsiyah sessiz bir geceydim,
Korkularıyla kalan…

O, doğan günün,
En şirin aydınlığıydı,
Günüme anlam katan…

Bense sararmış bir yapraktım,
Kendini sonbahara bırakan…

O, beni dalımdan koparıp da
Umudun toprağına sürükleyip,
Rengimi yeşile çeviren rüzgârdı.

Hangi andı kendimi unutup da;
Gerçeği boş verip,
Hayalini yaşadığım…

Hangi gündü,
Zamandan kaçıp da;
Dünden gizlenip,
Yüreğimin içine sığınan…

Hangi mevsimdi o,
Yaşayıp da, yağmuruyla yüreğimi,
İçimdeki özlemiyle,
Gözlerimi ıslatan…

Hangi esen poyrazdı,
Gelip geçerken,
Benliğimi benden alıp,
Varlığımı yerle bir eden,
İçimdeki çiçekleri kurutan…

Hangi hüzün gözlümdü,
Bana baktığında,
Işıltısıyla gözlerimi kör edip,
Sonra birden bire,
Çekip gidebileceğini söyleyerek,
Ruhumu karanlık derin dehlizlere bırakan...

Yoksa!
Dilden dile,
Gönülden gönüle,
Dolanan aşk mıydı?
Türkülerde çalınıp,
Şarkılarda söylenen sevda mıydı?
Kapımı çalan…

Yüreğimdeki sevincin şaşkınlığı mı,
Yarım kalmışlarım,
Yaşayamadıklarım,
Yoksa gülümseyip sevinç çığlıkları attığım,
Sen miydin aşk ışığım...

Sen geldiysen aşk,
Gel geçmişimden kurtar beni…

Bak yüreğimin kapısı aralı,
Karanlık kuyularda bırakma sevdalı,
Kalmasın seni seven yüreğim yaralı…

Geleceksen gel artık,
Nergis çiçeğim,
Hoş kokulu sümbülüm,
Okyanus gözlüm,
Karanlıklardaki aşk ışığım…

Yeter artık yeter,
Bekletme beni,
Senin aşkınla bir ömür biter…