Aşk İntiharın Eşiğinde

Ayrılık türkülerini kuytu köşelerde yabancı gözlere aldırmaksızın ardı ardına dolup boşalan bardaklar eşliğinde yüksek sesle söylediğim o gecenin sabahında bir aşkın intiharına sebep olunmuştu……
Faili meçhul değildi!
besbelliydi ….
tanıklık ederim,
şahidim!
Tarih bir sonbaharın hangi ayıydı unutmuşum aklımda değil…..
ama saatler tam umutsuzluğa çeyrek vardı…
soğuk bir otel odasında ruhunu ne zaman soğuk ölümüne teslim ettiğinin anlaşılması mümkün olmayan yitik bir aşkın gözleri açık kalmış silik bir sureti…..
yatak örtüsü göğsüne kadar çekmiş çarşafı daha dolanmamıştı bile vücuduna……
sanki yeni doğmuş bir bebek gibi düşmüş olduğu yere…..
soğukkanlı gri gözlerindeki acı bakışları görünce huzursuzlaşmıştım …
yarı gülüş!
yarı dehşet doluydu…
acıyı gözlerinde hissetmesem gülüyor sanırdım …..
boğuk bir ses çıkararak uyuşuk bir şekilde o soğuk yatak odasın penceresinin pervazına dayadım başımı….
gözlerinin en son baktığı yere bakarken buldum kedimi….
boş duvarlara düşürmüştü failini ….
zamanı yokmuş …!
acelesi varmış sanki…!
yalnızca gözlerini çizebilmiş…..
intiharına sebep olan gözleri..
yalnızca gözlerini görebiliyordum….
çok tanıdık…
çok aşina…
bir yerlerden gördüm dedirteninden…
şimdi bende uzaktan bakıyorum açık kalan pencereden vuran dolunay ışığıyla aydınlanan o soğuk kasvetli otel odasında yitik aşkın son eserine….
ürperiyorum…
yine birileri!
bir yerlerden sevgi cümleleri biriktirerek serpmekte gökyüzüne …..
yağmur misali…
ama yağmur değil…
rahmet değil bu….!
merhamet bile yok bu yağmurda ….
pencereyi alelacele kapatarak oturdum yanına…
bu yağmur değmemeli başka bir bedene daha …
aşkı intiharın eşiğine getireninden bu yağmur…
.kendimi atmalıyım karanlık sokaklara ….
haykırarak bir baştan bir başa geçmeliyim aşkı intihara sürükleyen o yasak kentten….
tutamam kendimi…
haykırmam gerek….
Tarih bir sonbaharın bilmem kaçıncı ayı…ve saatler umutsuzluğa çeyrek kala bir aşkı intiharın eşiğine getiren faili göstermeliyim…
işte bu……
işte bu …..
yapamadım….
kımıldayamadım bile yerimden….
en son hatırladığım o daha vücuduma dolanmamış çarşafın gözlerimi kapatması…
son bir kez daha fırsat vermedi intiharıma sebep olan o gözlere bakmama….
ve diyemedim…
işte bu…..

(Aydın 3 noterliği 23.11.2011 tarih /21349 nolu noter onaylıdır)