Aşk - İnsan Şiiri - İbrahim İbişoğlu

Hayatı boyunca ağlatmış kader,
Kiminin gönlüne zincir vurulmuş.
Sevecek gücü kalmayana kadar,
Kiminin gönlüne, bin taht kurulmuş.

İnceden inceye sual sorulmuş,
Kaçmış aşkının önünden, yorulmuş,
Nafile, sonunda kalpten vurulmuş,
Kiminin yoluna canlar verilmiş.

Oyalanmış durmuş hep gözle, kaşla,
Boğuşmuş imkânla, koşulla, şartla,
Çalışmış çabalamış canla başla,
Kiminin önüne yatak serilmiş.

Aşık olma, sevme diye ferman yok.
Ekin gibi ekilmezki harman yok.
Yoluna yürüyecek, hiç derman yok,
Kiminin koluna zorla girilmiş.

Bak yaşayıp gidiyor güle güle,
Hiç kimse bilmemiş, düşmemiş dile,
Hiç küsmemiş, açmış soğukta bile,
Kiminin bağından güller derilmiş...