Yıl bin dokuz yüzlüler,
-“Unutma beni” diye başladın her söze,
-“Unutmam asla” diye ekledim hep sonuna.
Sonumuza…
Şimdi düşünüyorum
ikimiz de birer boş kağıtmışız
mürekkebi kurumadan çizilip atılan.
Her sayfasında ihanet barındıran
atıldıkça
utanmayan/usanmayan
birer boş kağıtmışız..
Şimdi yıl
hiç değişmedi!
Seni elbette unutacağım.
Ve
sende unutma;
her resimdeki
o mutlu gök yüzünün bile,
ufuk çizgisine kadar
saltanatı.!
Kayıt Tarihi : 1.10.2010 19:53:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!