Aşk'ın Rengi Şiiri - Gül Doğan

aşk'ın rengi olur mu hiç?

siyah bir düşten sonra,

mavi diyebilir miyim sana?

yeşil yeşil bakabilir miyim hayata?

resmedebilir misin ruhumu?

grilerden uzak,

pembelerle dolu bulutlar,

işgal edebilir mi gökyüzünü?

rengarenk yalanlar duydum ama..

rengini belli etmeyen sevdalar gördüm..

mezarın rengi var mıdır sevgili?

ben işte renklerimi birbir oraya gömdüm..

kuş cıvıltılarını dinleyerek uyandın mı hiç aşk'a?

bir suyun şırıltısında,

gökyüzünün mavisine tutsak oldun mu?

krizantemler topladın mı ellerinle?

papatyaları şahit tuttun mu aşkına?

seviyor, sevmiyor diyerek

onlardan yardım aldın mı?

her defasında seviyor çıkmış olmalı..

seviliyorsun ey yâr..

özlem kokulu sevdalar büyüyor içimde..

rüzgâr fısıldıyor kulaklarıma,

üç heceli bir notayı,

dilim tutturmuş bir aşk şarkısını,

mabed bilmiş, bedenim varlığını,

yokluğumla, varlığına sığınmışım..

başlarken umutla, sonlara alışmışım..

belkide bir cenaze kalkacak yüreğimden az sonra,

aşk'ı gömeceğim kara toprağa,

yağmurlar yağacak gri bir sonbahar sabahında..

hasretler tütecek yüreğimden,

sönmek bilmeyen yangınlar çıkacak,

kızıllığı gözlerimi kör eden..

gün batımına eş değerde tutacağım,

maviyle,kızıla sarmaş dolaş sarılacağım..

bilirim ayrılıklara gebedir her aşk,

vuslatları saklar yanık bağrında..

dile gelmez umut denen yalanlar,

kal demez aşk'ın rengi sana...

kal demez ayrılığın rengi bana...

tozu gidip pembesi kalsa düşlerimin,

mavisinde sevebilsem seni...

siyahları gömsem kara toprağa,

içimde ki aşk senle vücut bulsa,

karışsam senle sonsuzluğa...

Gül Doğan