Aşk’ın dua’sı… Karakalem şiirler….Engin ...

Oyun bozan harfler bazen efsaneleşir
Gelecek zamanın içinde esprili
Bilinmeyenden söz ediyor olsada
Görünmekten kaçınan karşı açılarımız vardır
Dua’da yakalanmış ender, onu görüşlerimiz
Tarihimizin önemli anılarında tanıdığımız gerçekten tartışılır.

İzleme önerileri rüyalaştıkça kurmacasını fark eder duyguların
Günümüz derlemelerinin birikiminin adıdır sevgi
Gözucuyla bakışımız
Kendine özgü tarzından söz eder sevgiliden
Üslubumuzu çağrıştıran dualar yönetmeli oysa
Bana bakmıyormuş gibi bakıyorsa avuçlarımız
Egosunu temsil eden anlatıcı oluyor yürekler

Bir dostuna mektup yazar gibi sunulmalı sadakat
İnsanı şaşırtan rastlantını ve koşutluklarla secdesi olmalı
Dönemden döneme ülkeden ülkeye şehirden şehire gezen ruh gibi
Uzanan bir yolculuğa çıkarmalı asla yolunu şaşırmadan
Alışageldik tarzına karşın üslup aramalı insan

Farklı kulvarları olmalı gecelerde, gündüze inat
Uzandığında ruhlara tenleri konuşmalı tanımlananların
Tek tek değinebilmek zorda olsa hafızalardan silinmemeli
Yaşamımızda bir gün gelecek zamanın izindedir oysa
Ulaşmak mümkün dua’ların secdesiyle ziyaretlerimize
Veda sergilerimiz fotoğraflaşmamalı hoşlansakta
Gerçek bakıyor dosdoğru oysa içine düşüyor hayatın
Açıp kapatmalarımız kusursuz uyumu görmüyor kainatta
Kusur aradıklarımız saklı kalması gereken ama günyüzüne çıkan herşey
Huzursuz edici aksine yegane sessizliklerimiz kabrimiz
Kendi kendimizden nasıl vazgeçebiliriz? Rücu’da
Verilmis sözümüz var oysa bir avuç toprağa

Kalıcı hasar kaynaklarımız yalnızlığın hayranlık tarafları
Taciz edilmiş kendimize hassas mektuplarımızın izinde çocukluğumuz
Kimseyle paylaşamadıklarımız kaderimize hassas
Tutucu hayata kalıcı bir hasar yasak duygularımız
Hayranlarımız hep kalabalıkların hakimi yalnızlıklarda
Sevgiyi anlatabilmek takdir edilmiş fantezilerin ürünü

Yalan dünya sevdam değil, bir rüya görüyorsun
İnkar ediyor sevgi sözcükleri dua’ları,
Hayal kırıklığı hikayelerimiz düşünen sayısız günahlarda
Alkışlamamızı bekliyor şeytan duvarlara sinen sesleri
Büyük beğeni kazanıyor yankı uyandırıyor uyarlanmış kaçışlar
Zamanın eli kazanmayı biliyor, öykülerden alınmış ben efsanelerimizle

Hayata veda eden dün oluşta sunulmuyor yıkımlarla
Siyah bir güneşin hakimiyetinde, geçmişlerini sırtlarına yükleyenler
Yolculuğa çıktıkça içinden kan nehirleri nde birbirine bindikleri gemilerle
Geride bıraktıklarımız demirlenmiş elvermiyor kendimize dönmemize,
Alevlerin içinde ve nerde? Sokaklarda,kentlerde, köylerde, caddelerde,
Kimbilir onların ne güzel yaşanmışlıkları gizliydi dua’larda
Oysa mübadele edilen sevgi, binlerce insanın hayatını altüst etti.
Sadakatte ikametlerimiz karşılıklı göçe başladı nefisle,
Karakterlerle ve anılarla darmadağın yaşam gibi hasaplanmamıştı
Cinayetlerin secdesi başlıyordu, kucağımızdan çocukluklarımızla büyüyor

Sufi sonuçta karar verdi şüküre,
Bedelini ödemek düşmüştü kilitlenen harflerle
Dünyayı sarsan günler, tartışmasız en büyük sesti mübadelesine
Eyvallah bilinmezliklerle görünmez hale gelen geleceğin içine
Sürüklenen bir yol insanlar arasından uzanan bir elin özlemiydi.
Izdırap çeken ruha efsane sesin köklerinden aldığı yaşamın hasret duasıydı

İnandığı sözlerin besmeleyle gelmesi, estağfirullahla gitmesiydi
Sefalet içinde topraklarındaydı dönüşlerine ektiği ızdırap tohumları
Vird ortamından çıkıyordu asıl kimliği bedenine, ay yüzüne
Acılarla yoğrulduktan sonra kazanılan bir anlatım biçimine kavuştu ruhu
Neyzenlerle büyümüştü, kendini yorumlamasında himmette vardı
Büyümüştü çünkü etkileyici hayatın sesine inat, ölü evler arasında ağıt yakarak
İlk kez tanışıyordu kendiyle yıllar sonra çiğ tanesi şafak vaktinde
Etkilendi ve hüzünlendi ilk defa görüyordu güneşi,ilk defa ait olduğunu anladı

Avuçlarından nefesine akıyordu neyzenin sesi göz yaşıyla serzenişteydi kendine
Gündoğarken milk-i beka’ya çıkıyordu yolları nedensiz değildi ömrü ağladığında
Bunların dışında buldu kendini bir merhabada duraksadıkça her nefeste
Sokaklarını doldurdu zayıflattığı gibi ıssız gecenin ortasında secdelerini
Görünmez hale gelen bir geleceğin içine sürüklenen insanlar arasındaydı
Efsane bir ses asıl kimliğine göç ettiriyordu aşkını,
Sesinin de nefesin almak olmadığını anlamıştı, körüklenen uzaklaşmalarda
Geçmişten uzaklaştıkça acıyı en güzel ifade eden sesin neyzeniydi kendinde
Mücadele veren direnişlerini işkence ederek öldürüyordu, acısında aşkın
İşgal ettikçe kendini sahibiyle tanışmasından sonra değişti hayata veda edişi
En çok sevdiği şeydi huzurlu hissettiklerini tutamaması dünde kalan bakışlarda

Saygıyı anlatıyordu ifade neyzenin nefesinden, sufizanda kıblesini buldukça ruhu
Külleri onun ölümüne duyulan saygı ifadeleriyle doluydu her nefeste ney’e
Her göçü bir karakter taşıyordu, öldükçe engeller kalkıyordu,
Kendisi içindi cenaze töreni gecede, tabutu dolaştıkça hücrelerinde
Son kez selamlıyordu korktukları aldıkça, her tarafına dağılmış nefesin secdesiyle
Sokakları göçmen hallerinin ibedetine dağılmıştı göz yaşlarıyla,
Söyledikleri duygu ve yaşanmışlıklarına mana katıyordu mahurda

Günahları ve sevapları arasında yüreği başını alıp gidiyordu,
Duygu şöleni söyleşiyordu sevgilide, savaş sonrası bir caresizin vedasıydı
İlk göz ağrısına sığınarak muradına sabrederek tanıyordu kendini
Ne kadar önemliydi körler okulu dünyada gördükleri
Oysa henüz başlamıştı aşk’a sabrı merakla dinliyordu dağlarda geceleri
Hediye ettiği dua’larla kalakalmıştı, adeta büyülenmişti sabırda
Vücuduna her yönden baş döndürücü oklar yağıyordu
Ezgilerin en güzeli salavatlardayken kainat kendine çekiyordu göğü

Büyük ses’te küçüldükçe tanıdık kokular geliyordu
Sarhoş edici ezgilerini israfil getiriyordu rüzgarla yeniden sarhoş oluyordu
Hoyrat kendine komşuluğu, hep yeniden tanıdık ezgiler acı düşüyordu diline
Devam eden sıcak bir savaş bağlantıyı kuruyordu yüreğindeki sızıda
Ne kadar safmışım işte komşularım uçuşup nereye gidiyor
Avcuna gelen iki tohum minicik içinde bir filiz yeşertti
Suyunu zikirler veriyordu besin kaynağı estağfirullahtı
Filizler tevhidde boy attıkça koca bir ağaç haline geliyordu beden
Her gece tohumlar sunuyordu nefesiyle artık unutuldu sanılan bir komşulukla
Yeniden dillerde dolaşmaya başlıyordu benliğini benliğinden alan vird’ler
Dolaşmaya başladı artık kainatta aşk’ı verenin aşk’ında neyzen ve sufi
Hep bir ağızdan o ilk göz ağrısı günahlarını hatırladılar üşüdükçe

Mekan ruhu neyzen ve sufinin aşk’ı güçlü tutkularda kaldı..
Bir nefeste sizin gönüllü sürgünlüğünüz varsa bu aşıklara
Dua’larınızda özgür yaşarlar, zeki değil ancak cesurdurlar öykülerine
İnsanlar işte kendilerini ifade ettikleri bir masumluktur mahşere kadar
İşte ruhu keşfin labirentlerine giden nefeslerin hayat yolculuğu
Hayata yerleşik olanlara verilen ödünç yaşam sanatı denir buna
Dua ve aşk’ın bağlarını secdede görünür kılan gizli bir davet

Gönüllü sürgünlüğünüzde yoksa nasıl anlarsın rüzgardaki yağmur tanelerini
Yolda kalmayı göze alan bir rüzgar olmak içindir bu aşk usul usul
Kendinizi seyretmek bukadar güzel olmamıştır sevgilinin dua’sında
Sığmak ve aşmak istemidir her tespih tanesi alnı secdede besmelenin
Bardaktan boşanırcasına yağan nurların penceresinden girer usul usul ruh’a
Kendinde sevgili beklerken aşk’ı bulmak negüzel

Hiç mi hiç benzemiyor doğru dürüst göremedim henüz
Kabirdeki bende yazmaya zamanım yok maalesef aşk’ı..
Hamd olsun dediler, sena’da

Dedi neyzen ve sufi….
Amin’de buluştu gizli hazineler
Salavatlar eşliğinde
Hakk’a daveti kabul ettiler
Derlenmiş hayattan mekan ruhuna gittiler…

y.e.d..00:09…30.10.2008.. Engin Demirci…

http://www.beyazrenkler.org/forum/showthread.php? t=10670