Aşk'ın Cinayet Mahalli

Oturdun karşıma susmuştun.
Ve lafa nerden başlayacağımı bilmiyorum demiştin ya;
Neresinden başlarsan başla o an bütün cümlelerin ayrılığa çıkacağını biliyordum aslında.

Biliyordum…
Seni sevmenin ayrılığı avucumda saklamak olduğunu biliyordum.
Ne kadar saklasam da göklere sığmayan aşkımın tek kelimeyle yerlere serilip, ağzından düşen tek kovan tanesiyle son bulacağını biliyordum.
Bütün bunları bile bile yutkunamamak, seni orda boğazımda düğümlemek ne kadar zordu biliyordum.
Gideceğini bile bile gözümü kırpmadan seni sevmek neydi biliyordum.

Ölüme inat, idam sehpasında gülümsemek kadar güzeldin.
Ve son arzum da olsa sevmeyeceğini bilmek kadar gerçek…

Bir gün beni anlayacağını yalan aşkın gibi biliyordum.
Anlatacaklarını da aynı şekilde…

Aşk süsü verilmiş duygular neymiş, teninde izmarit gibi söndüğünde göreceksin.
Belki de o gün hissedeceksin, sana dokunmaya kıyamayan ellerin sıcaklığını...
Ve o zaman neresinden başlarsan başla beni kaybettiğini bir sahipsiz mezarda ağlarken öğreneceksin!

Başımız ve aşkımız sağ olsun ama,
Arada bir uğra, bari bu karanlık sonumda beni sahipsiz bırakma!