Ağlardı korkuluklar , bulutlar ağladığında
Her mevsim yalnızlık damlardı,
Güneş yanığı şapkasından.
Korkaktı, korkardı benim gibi karanlıktan
Elleri soğuktu, ellerim buz ,
Yüreğim kor,
Sensizlik zor , çok zor.
Bakışlarım öldü yokluğunda,
Artık iki sözcük arasında,
Susabildiğim kadar bağırıyorum.
Susabildiğim kadar, yokluğun kadar
Seni seviyorum, yokluğun kadar
Yokluğun kadar seviyorum.
Biliyorum kimsesiz gülmek için ,
Zamana ihtiyacım var.
Yağmur gibi akan zamana.
Ve; biliyorum ki zaman insanı yok eder
Yokluğun gibi,
Sensizlik gibi,
Sen gibi.
Artık tüm çiçekler birbirine benziyor,
Sana benziyor, yokluğunda.
Ve; yokluğunun ,
Yalnızlığımın başını okşadım,
Göz ucundan , kirpiklerinden öptüm.
Güneşi yırtıp aldım gökyüzünden,
Akıttım tüm renkleri
Seni çizdim ,
Sevdamı ,
Hasretimi,
Yokluğunu çizdim
Yokluğunu çizdim sevgilim
Yokluğunu....
Kayıt Tarihi : 9.11.2023 03:06:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!