Aşk'ıma Şiiri - Gülay Morgül

Gittin, yüreğimdeki tüm ışıklar intihar etti

Giderken hayallerimi götürmeseydin eğer; mesafeler arası yolculuk yapmayacaktı düşünceler. Tarifsiz bir Eylül akşamında sokak lambasının altında kabarmayacaktı duygular.
Sıkı sıkıya tutulan bir elin birden bırakılması gibi
düşüp kanamayacaktı diz(e) ler

Oysa sen vaat etmiştin sevmeyi, beklemeyi, bitirmemeyi inatla.
Ve ben ne çok git demiştim sana!

Sen benden gitmedin diye ben sana gelmeyi öğrendim! Ben kalmaya başladığımda sen yokluğunu verdin avuçlarıma, nereye koyacağımı bilmiyorum hala. Keşke diyorum keşke daha çok sevseydim seni!
Belki yüreğimde bıraktığın acılara yer kalmazdı o zaman…

Oysa çok değildi istediğim… Saatlerce gözlerine bakıp, yorulmadan bir yüreği sevebilmekti, kaygı duymadan dokunabilmekti ellerine, sevgi dolu notlar sıkıştırabilmekti ceplerine, sahipsiz bir mutluluğa sahip çıkarcasına öpebilmekti dudaklarından! Biraz masum ve birazda şımarık gülüşler ardına saklamak sevdanı, hepsi bu

Gittin, gitmek en kolay yoldu çünkü / herkesin gitmesinden belli zaten! Ardında gözyaşlarıyla beslenen koca bir sevda bıraktın, binlerce hayal kırıklığı yastığımın altında. Neden yok şimdi ellerin, ayakların, neden uzaklara sardı adımların?
Gönlümün kenarından düşmüş gibi firar etmiş gözlerin benden…
Tüm duygularıma eşkâlini bildirdim, oysa hala bulunamadı sevdana dair kalıntılar… Her bakışın altına baktım, her gülüşün arkasında arandım, her yemekte ellerini aradım, her ışık seni anımsatıyor diye etrafını yedi kez dolandım, yoktun…
Belki de hiç gelmemiştin!

İnsan sevgilinin ardından bu kadar mı eksilir, çatlamış bir bardak gibi ıslatıyorum heryeri, kimse cesaret edemiyor dokunmaya, bütün keyiflerim firari…

Gittin, belki de yeni bir hikâyenin masal kahramanı olmaya, yada korkularından kaçıp bahanelerin arkasına sığınmaya… Bense canımın acıyacağını bile bile seni sevmekle harcıyorum en güzel zamanımı ve hiçbir arayan ulaşamıyor sol yanıma
hala seninle meşgul…,

Gittin, yokluğun geçerken satırlarımdan, ağırlık haddinden mısralar yıkılıyor avuçlarıma, onarılmayı bekleyen şiirler dolanıyor ayaklarıma, hepsini toparlayıp fısıldayabilirim kulaklarına ama yüreğine büyük gelir mısralarım… Susuyorum bende, can çekişip eceliyle ölmesine izin veriyorum duyguların…
Çünkü gidiyorsun
….daha az yer kapladığım için daha fazla yok oluyorum hayatında
Kaçıncı durakta bırakırsan bırak ellerimi, kaçıncı gitmelere uzun kalıyorsa yüreğin, yada şehirlerarası bir otobüsün son durağına kadar sarılıp uyumak kadar kısa kalsın sana sevdam bırak! Razıydım bu kadarına bile

O yüzden sevdamın özetini bırakıyorum ayak ucuna(herşey orada başlamıştı çünkü) ister ellerinin sıcaklığında yok et, ister bir sokak lambasının altına bırak ve öylece git
Yeter ki bırakma bende seni! Çünkü nereye gitsem, içinde biraz sen varsın bu şehrin. Nereye dokunsam ellerinden kalma bir sıcaklık, nereye baksam gözlerin gelir aklıma, aklımı başımdan alır, nerede bir çift görsem tek olduğumu bana hatırlatır, nasılsa sende tutmamıştın elimi, nasılsa sevmemiştin benim kadar…,

Yine de kapa tüm farlarını, park et içime ve hep orda kal istiyorum…-ele inat-

Ben seni unutmadım yar, ne bugün ne hiçbir zaman

Hep ben daha çok seveceğim seni

-Sen bunu böyle bil…-

Herşeye rağmen gidebildin madem

Beni güzel hatırla

Her güzel geceyi

Her anlamlı cümleyi

Hayalimdeki değil yüreğimdeki adama yazdığım şiiri

Sende iyi duracağını inandığım tüm mutluluklarıda alıp

Tek bir gülüşüne armağan ediyorum

Beni unutma yar

Ben seni ilk gördüğüm andan beri sevdim

Ve hep seveceğim, sonsuza kadar…

GM …12.11.11