Avare gezdiğim gençlik yıllarının acısını
Şimdi duyuyorum yıkılan fikriyatın sancısını
Canım yanıyor susarak bağırıyorum ama
Acılarımın çetelesini tuttum buğulu cama
Biraz güneş görünce yerinden akıyor
Söylenmemiş kelimeler can yakıyor
Elemle kederlerim sıçrıyor başkalarına
Tapınmam anıların iltihaplı keşkelerine
Kalbinden söküp atacaksın işte panzehir
Bozuk para misali harcadı beni bu şehir
Geçmiş geride kaldı ey Kalp! Sus ve utan
Ya şair olur, ya helak Aşk illetinden yutan
Kayıt Tarihi : 7.6.2022 12:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!