Aşk ile Zaman Şiiri - Aslı Kaprol

Yılları iştahla yutan
Hem çok uzun
Hem de kısacık bir an.
Bir yanda
Derme çatma hayallerin sallantıları
Tam tepede uçtu uçacak bir çatı
Silip süpüren biri var
Yaşamı.
Hep çok aç
Hep haklı.
Doymak bilmez biri var
Yılları iştahla yutan.
Kimine göre koca bir ömür
Bazısı için tek bir an
Zaman!

Ve aşk var, Aşk!
Zamandan kaçan.
Yaşsız, korkusuz bu göçebe
Anlatınca kendini
Gelip geçtiği her yeri dağıtan haşmetli zaman
Durup, eğilir onun önünde bir çocuk gibi.

Ve yuva kurduğu kalpte
Hep bir bahar sabahı neşesiyle
Zamanı bile durduran aşk
Söyler latif şarkısını:

Körpe yıllarda
Pürtelaş heveslerle can yakan sevda
Kocadıkça bedenler
Yakı gibi yapıştığı kalbi
İnce ince sızlatırmış.

Ruh adını bile koyamadığı
Müphem mahrumiyetlerin koynunda
Puslu anıların hep üşüten kenarına oturur da
Nereye gittiğinin hiç önemi yok denilen o kayıp adaya
Akıntıya kapılmış bir yaprak gibi
Sürüklenerek yol alırmış.

Yürek tir tir titrer
Taptaze duygularla çarpar da
İnsan yaşadığını
Olgun ciddiyetlere rağmen
Sere serpe hislerde anlarmış.

Yüzünde kocaman bir tebessümle
Yaşamın suratsız
Üşüten ayazında
O aşk yürek kapınızı çalmışsa
İçeri öpe öpe kucaklayarak almalıymış.

Sabık ömrün tekleyen günlerinde
Sevdanın bir yudumuna bile
Nasıl muhtaç kalındığını
Ancak sevmenin doygun lütuflarını tatmış bir yürek anlarmış.

Tüm korkulara rağmen
Hatıraların en güzelini
Aşkta duran zamanlar saklarmış.
Aşk onu kana kana içer de
Her şeye kıyan zaman
Bir tek aşkı yutmaz
Yutamazmış.