Yok, öyle değil, öyle ölünmüyor bizim oralarda
Öyle ha deyince ölemezsin.
Tek başına hiç ölemezsin.
Ölümü bekleyeceksin bir ramazan pidesi bekler gibi kuyrukta
Ötelere düşen her bombada bir adım daha yaklaşacaksın pideye ve ölüme
Kuşlar gelecek uzaklardan sadece kuşlar
Kanatlarında çaresiz, hüzünlü İstanbul şarkılarıyla...
Yok, öyle değil, öyle ölünmüyor bizim oralarda
Öyle ha deyince ölemezsin.
Filmlerdeki gibi hiç ölemezsin
Ölümü hissedeceksin önce uçurumun kenarında bir bacağı kırık yaban keçisi gibi
Bir bacağı kırık yaban keçisi için ölüm, ölüm değildir artık.
Feryatlar yükselecek uzaklardan, doğudan, yoksul bir evin akşam haberlerinden...
Yok, öyle değil, öyle ölünmüyor bizim oralarda
Öyle ha deyince ölemezsin.
Savaşlarda bile görülmemiştir bizim öldüğümüz türden bir ölüm
Son dualı ölümlerden değildir bizim ölümümüz.
Ne Musa böyle ölmüştür, ne İbrahim, ne de İsa
“Aleyhisselam” sevdasına yanmıştır o gün Srebrenitsa...
Kayıt Tarihi : 11.7.2015 16:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!