Aşk ile sızdık Şiiri - Orhan Seyfi Şirin

O gece nasıl da aşk ile sızdık
iki insan değil iki yıldızdık
Mağlup kahramanlar kadar yalnızdık
Körpe goncaların açtığı yerde...

Düştük çimenlere vurulmuş gibi,
Seviştik aşk bizden sorulmuş gibi,
Yandık alev alev örülmüş gibi,
Kerem’in ateşler saçtığı yerde...

Kubbeler uyandı, kandiller yandı,
şafak yakut renkli bir yudum kandı,
Periler de bizi efsane sandı.
Mecnun’un ilk câmı içtiği yerde...

Sonunda sevgimiz âfâkı aştı,
Göklere yüksledi arşa ulaştı,
Artık sevda değil bu bir savaştı,
Hakkın da kendinden geçtiği yerde...
O. Seyfi şirin

SiZi ARARKEN
Sizden en küçük bir iz arıyorduk
Derin vadilerde, esmer yollarda,
Bir gün yorgun, kıyılara vurduk
Yıldızlar yüzerken uzak sularda...

Gel! buyruğu verdi mavi bir ışık,
Firuze nehrini geçtik seherde,
Aradık öpmeye yakut bir eşik
Ufukta güneşin battığı yerde...

şimdi oradayız o mavilikte,
Ve şafaklar söker en bakir kana...
inanalım siz de gelin birlikte.
inanalım aşk denilen yalana.