Kaybettik sandık belki
Hem kendimizi, hem de aşkı...
Sustuk, lal kaldık gecelerce
Parçalandık, ahlar aldık
Kaybettik sandık belki de
Oysa biz artık olmayandık.
Çünkü yaşadık
Adına aşk denen
o huysuz ihtiyarla
Tüm kaprislerine katlandık
Bazen güldük onunla
Bazen saatlerce ağladık
Kaybettik sandık belki
Ama biz
Aşka en yakın olandık.
Aldık güzelliğini yüreğimize
Acılarını da ağırladık
Tuttuk elinden yıllarca
Aldandık, hırpalandık
Kaybettik sanıyoruz belki de
Ama biz
Hep
Aşk ile
Kalandık.
Kayıt Tarihi : 9.6.2015 08:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!