İnsan sarrafı ruh üfler
Ete bürünür ömür bihaber
Dünya ile akran dizelerim
Emir kulu kollarını bağlar gömleğin
Çoban işaret eder yalanı
Mal sahibi çalarken kapını
Ölüme denk özlemlerim
Alnını öper şeytan gözdesinin
Kalu bela duvarı yankılanır
Ertelenir yemin / utanır / ölüm
Günah vurulur kantara
Elini ovuşturur iştirakçi zulüm
Çıkarsız yetim sever / serçe besler
Gözü pek kanatsız askerler
Delikanlı ruha bakar yar gözünden
Donakalır utanır gördüğünden
Bahçeler bir gönül ötede
Dert değil çaresiz görmeyi bildiğinde
Suretime bir utanç daha gizlenir
Beceriksiz kalbi döver yorgun ellerim
Anı birikir gene harcar özlemim
Acıya özenen cehaleti görür gözlerim
Tutmaz kendini sorar aciz sözlerim
Onca ruh yapmacık hüzünler giyerken
Allahım neden ben…
31/03/2006 Ankara
Ihlamur Dergisi 4.sayı
Kayıt Tarihi : 3.3.2010 20:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Uzun hikaye :)
TÜM YORUMLAR (2)