Aşk İkilemi Şiiri - Yılmaz Sarı

Adam: Kaç zamandır düşlerimde
Sadece bir şimşek çakıyor.
Bir şimşek.
Kadın: Şimşek dediğin bir göz olmasın,
An’lık durumlarda karşılaştığın
Bir göz.
Adam: Bir zaman dilim okşuyor sanki kederimi,
İlerledikçe yelkovan
Hançer gibi saplanıyor
Yüreğime.
Birden
Türküsüz ve şiirsiz kaldığım geliyor aklıma.
Oysa yeni türkülere ve şiirlere,
Yelken açmak elimdeyken.
Kalıyorum bir türkünün nağmelerinde işte.
Kadın: Uçarı bir yalnızlık provası senin kisi.
Her limanı kendinin sanıyorsun
Ve bir süre kalıyorsun orda.
Kalmak istiyorsun daha çok.
Ve hep
Demir attığın sevgilerin sığlığında
Boğulup, bunalıyorsun.
Hep iyiyi oynuyor
Ve saklıyorsun,
Seninde bilmek istemediğin gerçekleri,
Kendinden bile.
Oysa
Seni sen yapan değerlerin yarısı
Gizli bir hazine gibi kanlıyor
Benliğinde.
Adam: Biliyorum aslında.
Bu yüz benim, yarısını görürsün
Ve
Görmek için diğer yarısını
Yüreğime akman gerek.
Fakat korkum var,
O da yüreksizliğim değil,
Geçmişin bıçak izi.
Kadın: Neden düş gibisin?
Gerçek bir pul gibi davranmıyorsun etrafına.
Neden sadece iyiliğin silueti dolaşır
Baktığın aynalarda.
Aslında bir cellâdın,
Baltasıyla dolaştığın gerçek
Benim gibi.
Suskunluğunun gizlediği fırtına,
Yalvarmaya başlayan gözlerinin ifadesi.
Açlığın ve
Yalnızlığın adresi.
Adam: Her zaman tek bir özlemim oldu
Mahşer günü gibi kalabalık
Geçecek bir yürek.
Baktığımda gözleri gözüm olacak,
Dokunan elleri merhamet değil,
Arzunu habercisi olacak.
Tek bir yürekte yaşanacak kalabalık bir hayat.
Anlıyor musun?
Kadın: Soruyorum sana ufukta ne görüyorsun?
Kendini ufkun
İmkânsızlığına attığında
Çözüm bulabilir misin ufkun
İmkânsızlığına?

Adam: Ufukta dans eden noktalar.
Düşlediğim sen ve ben. Bir
Yetişebilsem ufkun imkânsızlığına
Bak o zaman nasıl bir sonsuzluk katardım aşka.
Bir aşk yaşanıyorsa gerçekten
Ufku aşan bir sonsuzluk yok mudur orada?
Kadın: Gel kandırma kendini.
Herkes kendini yaşar.
Sen yaşamın gerçeği
Ve
Düşü arasında bir yerdesin.
Gerçek, acı olan şey,
Bir ihtimalin bile imkânsızlığı.
Düş, bir imkânsızlığın olasılığı.
Senin bulunduğun nokta;
İmkânsız olasılığın ihtimalinde bir keşke duası.
Adam: Anladım, sözümün sonu diyorsun.
Kurulacak bir düşüm yok
Diyorsun.
Kaldır at bütün kurguları.
Düş gerçeğin olamaz diyorsun.
Anladım... Anla...
An…

Kadın: Bilmelisin ki;
Ümidin olabilir ancak,
Düşlediklerinin gerçek olması için.
Ve bekleyişin geç kalmamış bir aşka kürek çekmeli şu zamanda.
Hadi sen git artık…
Ben yeni düşler demleyeceğim...
Adam:..............(suskun)
Kadın..............(suskun)
Adam:..............(suskun, gözleri yerde, tek kelime) KEŞKE.
Kadın: (birden) NİÇİN?

Yılmaz SARI