Aşk-ihtilal-sapan-çığlık

Aldanma kan çanağı gözlerime
Yaşanmışlıkların tozu kaçmıştır.
Terliyor mu avuçlarım?
Temmuz sıcağındandır.
Severim ben bu şarkıyı
Arım balım peteğim...
Ağlayışım bundandır.
Buhar kokusu çeker,çocukluğumdan beri
Terk edemeyişim bu yüzdendir Haydarpaşa’yı.
Sevmem bekçi düdüklerini,
Ayırdığına değil beni senden,
İhtilal sabahlarını hatırlattığındandır.
Olgunluğuma ver, ak saçlarımı.
Yüzümün mermer rengi ayazdandır.
Susmam elemden değil,
Korktuğum yarındandır.
Bak, kalkıyor tren
Kadın gözlerinden acı damlıyor
İnsanlar bize bakıyor
Utanmam bu yüzden değil
Son bir kez öpememek saçlarını
Nefesini nefesime katamamaktandır.
Mazeretim hep vardı
Geç kaldığım sınavların
Bütlerine,
Kaçırdığım tramvayın
Ek seferine,
Koklamadığım çiçeklerin
Tohumlarına,
Boyun eğmediğim düzenin
Yıkılacağına inadım
Kurumuş bir kaç damla yaş,
Ateşin olmadığı savaşlar kadar uzak sana günlerim
Uzak olmak, ama uzaklarda hayat hakkı bulamamak
Sözlüğünde gerçeğin…
Kör bir İstanbul sabahında kaybettim
Aldığın yeşil atkıyı, arkama bakmadım.
Arkada kalanlara bakmamayı babamdan aldım.
İlk pişmanlık;
‘Sapanla vurduğum kuşların çığlıkları’
Beynimde,
Yürüdüm Haydarpaşa’dan
Telafisi yok bu aşkın,
Bildiğim halde.
Tan yeli esiyor tam sevdiğin kıvamda
Hüzün lokma lokma iniyor gecekondulara
Şimdiden özlüyorum seni,
Ama özlemek bile kafi gelmiyor