Her sabah,
Odana doğan güneşin gülümseyişinde
Tebessümümü...
Hırçın esen rüzgarın uğultusunda
Sesimi...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Her şiir bir yüreğin sesi olmasını inanıyorum. Bazen bu ses akıl filterinden geçiyor. Bazen hacimsiz ses oluyor. Ve bazen … şeffaf , güzel, duru ve … şeffaf olan zamanlar şiir yorumlanmaz, Sadece kutlanır… bu yazıyı bir yorum olarak yazmıyorum…. Sadece güzelliğini kutluyorum… içtenliğimle.
Sevgili Kardeşim, değerli ♥antoloji.com♥ şairi Sayın: Ayşe Karakaya,
Şiir daha metnine geçemeden başlığı ile ders veriyor.Aşk ihaneti asla affetmez! diye. Kugu duygu yükü ve anafikriyle muhteşem bir şiir olmuş.
Beğenerek ve saygı duyarak okuduğum bu şiirinize Tekirdağ'dan Dokuzuncu tam puan geliyor.
Duygu, emek, sabır ve hünerle ortaya çıkardığınız nadide eserinizi tebrik ederken; başarınızın daim, kaleminiz her dem kudretli olması ve ilham perinizin başınızdan eksik olmaması dileklerimi sayfanıza bırakıyorum.
_____*♥♥♥♥♥♥*____şair kâlbinize____*♥♥♥♥♥♥*
___*♥♥♥♥♥♥♥♥* ___armağandır.____*♥♥♥♥♥♥♥♥*
_*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥* ___ilhamınız_____*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
_*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥* ____bol______*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
_*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*___olsun____*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
_*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*__________*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
_*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥**_____**♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
__*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥__*__♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
___*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*__*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
____*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
_____*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
_______*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
_________*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
__________*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
__________*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
___________*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
___________*♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
____________*♥♥♥♥*
_____________*♥♥*
____________
_______________
____KutluYORUM
Sevgi ve saygılarımla. Yorum + Antoloji + Tam puan.
Yeni yılda sağlık mutluluk be başarı dileklerimi iletiyorum.
Her şeyin en güzeli sizi ve sevdiklerinizi bulsun efendim.
Dr. İrfan Yılmaz. - ^'^'^TEKİRDAĞ. -
ben sustum şiir konuştu kutluyorum
Ey vicdani adalet ne güzel şeysin sen.
Eğer adilsen, isansan hani..
Yüreğine sağlık.. Ayşe hanmım, Teşekkürler güzel dizeler..
ağzına sağlık ve günaydın aşk ihaneti af etmez sevgi kalıcı hatıralar silinmez unutulmayanlar var seninde vardır mutlaka kendine iyi bak
muhterem andremeda dostum değerli arkadaşım başarılı şiirin için yürekten kutluyor saygılarımG Ü V E R C İ N İ M
0
PaylaşBize seni anlatır,bir tercüman gönderdin,
Alıp okuyun diye,eline nağme verdin.
Dönüp cevelan eder,yerden göğe ağarak,
Anlatır bana seni,kanatla yel döğerek.
Mühür vardır gözünde,uçarsın güvercinim,
Bulutlardan bir bahçe,açarsın güvercinim,
Şehit kanına basıp,ayağın boyamışsın,
Şehidime oyyy çekip,seherde ağlamışsın.
Alın yazım gibisin,bulutların içinde,
Senin savrulman gibi,ömrüm aynı biçimde.
Takla atar tuğ yapar,pike üstüne pike,
Göğe dikkatim çektin,pikeni dike dike,
Nazarımı hasrettim,gök yüzüne buluda,
Zaman zaman taşarım,gönlüm böyle doluda.
Derim ki nasıl olur? Direksiz bu gök tavan,
Ne kadar büyük Usta,bunları böyle yapan.
Güvercinim çırpınır,sende kanat bende kalp,
Kalbimin üzerinden Hakka taraf pike yap.
Bak Ömer Çetinkaya,güvercinden ders aldı,
Pike yapan ömründen,ellerinde ne kaldı?
Congeri
Ömer ÇETİNKAYA
ı şu şirimle karşıkıyorum
Ne güzel anlatmış ne güzel yazmışsın seni yürekten kutluyorum dost.
İhanet insanda dehşet uyandıran bir kelime
şiirin bu kavram ile son bulması her şeyi çok güzel anlatmış
tebrikler beğenerek okudum
Umarım anlar ettiklerini
Yüreğine bir yumruk oturur
Boğazına her söz dizilir
Yutkun! yutamaz
Öksür çıkartamaz
Maşuku olmaz birdaha
Ve döner gelir
Sessizce,
Edepsizce belkide
Affı yoktur
Gidişine sebep ödemelidir
Ettiklerini
Ödemelidir gerekçelerini...
Hamza
Tam puanım hanenizdedir efenim...
Sevgili bu hallere düşer dilerim demeden geçemeyeceğim zira aşığın duygularını düşününce bu hali hak ediyor. Çok içten samimi duygularla yazılmış guzel bir siir kutluyorum.
Bu şiir ile ilgili 54 tane yorum bulunmakta