Aşk İçiyorum Şiiri - Kemal Yavuz

b e n, aşk içiyorum kadehlerce
en iyi hangi mezeyle içildiğini bilmesem de,
kendim için sadece tatmak istediğim aşkları seçiyorum,
b e n, evrenin merkeziyim
b e n, evrenin en vazgeçilmeziyim
b e n, katıksız sevgiyim
ana rahminden henüz çıkmış gibi masumum
korkusuzum
derin ve uzak görüşlüyüm ve bilgeyim
bilgiye açım sınırsızca
hiçbir gölgem yok
ben, yalnızca ışığım.
kristal dünyalara vurgunum,
sabun köpüğü gibi incecik,
içi dışı bir...

bu saatler yoğunum
onun için ağırım
yoruma gerek yok,
iyi biriyim.
yürekli ve atılganım,
bir tutmayın beni onlarla,
şu eşcinsel züppelere hiç benzemem,
siz de tanıyabilirsiniz beni, gariban duruşumdan.
ben kendim ödüyorum hayallerimin bedelini,
para biriktirmiyorum hortumlanan bankalarda,
ülkeyi peşkeş çekenlere oy vermiyorum.
ben kapitalistler gibi değil,
bir eşek gibi çalışıyorum.
ben hayvanlar gibi değil,
bir insan gibi yaşıyorum.
bir de türkü söylemeyi seviyorum;
kafalarımız iyi ise,
üç-beş arkadaşla birlikte,
alaman usullü masalarda;
ben kendimden memnunum ya,
elalemden bana ne!
ben ne yaptığımı biliyorum…