Çiçeğin değerini en iyi güz bilir,
Ama önü kıştır...
Güz mevsimde mavi menevişler açar, gözyaşları gibi...
Elleri böğrüne düşmüş ayaz vurgunu,
Bir umutsuzun düşlerine el salladığı gibi...
Zamanı eskitmek de var,
Yıkıntıların gün görmeyen kuytularında...
Uzak evrenlerin dönencelerine kapılıp gitmek de...
Direniyorum akıp giden zamana...
Elbette yenileceğiz bir gün.
Bizden öncekilerin yenildikleri gibi...
Ama zaman bizleri, alıştığınca kolay yenememelidir artık...
Albız'a, direnmek olur mu?
Rabbim insanı özene bezene yarattığını,
hatta '' yeryüzündeki Halifelerim...'' dediğini
bilmeyen, duymayan ve inanmayan var mı?
Hayatın Tanrı tarafından verildiğine '' amenna! ''.
O yüceler Yücesi'nce de
can emanetinin alınacağına inanıyoruz.
Peki hayat nedir acaba?
Can bedenden uçuncaya değin,
onu diri tutmak için direnmek ve savaşmak değilmidir...
Öyleyse
direnebildiğimizce direneceğiz...
Atalar '' Çıkmadık candan umut kesilmez '' der.
Umut direnmektir,
Umudu hiçbir biçimde yitirmeyeceğiz ve direneceğiz...
Çünkü, hayat aşkla başlar
Sevgi ve aşk hayata bağlılıktır ilkin...
KÖMEN
Haydar OkurKayıt Tarihi : 29.10.2006 11:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsanın ruhuna değer veren bir şiir...Tebrikler
Şiir diliyle sebebleri bir araya getireceğiz dercesine dizelere duygu yüklemiş şair...
Kutluyorum...
Saygılar.
Diyorsunuz ya yüreğinize sağlık diyorum ve de aklemk istiyorum; peki kış kucağındaki nazlı kardelinlerin değerini bilmez mi? Başka bir deyişle, her mevsimin değer verdiği çiçekler yok mudur?
TÜM YORUMLAR (9)