Seni seviyorum..
Nasıl yoğun, nasıl ince..
Balığın oltadan kurtulması,
Ben seni öyle seviyorum işte..
Yalanı yok bunun.
Kaçan insanı, tutkularıysa durmadan kovalayan
Göğüslerinse, dudaklarınsa, oralarınsa
Uyumuş uyanmışlığınsa
Ölüp ölüp dirilmişliğimse
Yalanı yok bunun.
Yağmurlar içinde yürüyorsun kimi zaman,
Ağır usul geçiyorsun kavgalarımın yanından
Kimi zaman sendyim tükenmez coşkunluklarımla
Kimi zaman bir güvercin gibisin, salt yem için avucuma konan.
(...)
Bir coşkunluktur her şey.
Coşkunluktur elinden tuttuğum çocuk
Coşkunluktur kadın bedeninin her bir yanı
Bir büyük coşkunluktur erkek.
Coşkunluktur Doğa
Aklın coşkunluğudur yürümek Uzay'da
Milyonlarca yıldır coşkundur can
İlk adımı bir yavru geyiğin
İlk öpüşmesi genç kızların
Benim seni ilk görmem
Coşkunluğun ta kendisidir...
Kayıt Tarihi : 7.2.2002 22:14:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!