Aşk-ı Vefa Şiiri - Nurbanu Kablan

Kalbimden sığınma hakkı isteyen
bir mülteciydi aşk
göçebeydi sözcükler ve üşüyordu kapılar
uğultusunda rüzgarın
sınır kapısında yıldızların
tanınmadı geçilmeye hak

sınır dışı ettiğim
yağmur kaçakları gibiydi yüzün
ceplerinde ellerinin yalnızlığı
bırakılmış tütün özlemiydi dudakların

göçmen bir bulutun
gözlerinde ıslak hüznü
kulaklarında çınlayan orkestranın
sessiz ve derin kederiyle dönüp arkana
“hoşçakal ruhum” dedin
zaman bitmemiş bir şiirdi
ruhum hiç hoşça kalmadı…

şimdi kalbimden sığınma hakkı isteyen
bir mültecidir aşk
bağışlayın ey aşk sürgünleri
nehri buz tutan bir kasabanın
sürgünüyüm ben...

01/01/2019