Tahavvül eden toprağın rayihası anımsatıyor,
O’nun gülümseyen gözlerini…
Toprağın tenine dokundukça her yağmur jalesi,
Hissediyorum çehresinin yüreğimdeki mütemadi yerini…
Mevsimler tebeddül ederken, gözlerinin rengi değiyor gözlerime…
Bazen maviye, bazen yeşile çalan…
Unutamıyorum,
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Şiirinizi uzun olsa da beğendim. çok ve gizemli sözle çok duyguyu paylaşmışsınız. Gönlünüze sağlık. Benim de şiirlerime bakmanızı dilerim. Usta bir şairin görüşleri beni sevindirir. Selamlar.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta