Aşk-ı Sükut.. Şiiri - Zeynep Ergün

Bayrak diktim topraklarına..
Biz ölene dek sürecek bu savaş..
Cesaretin varsa hala
Çek kınından aşk’ı en aciz yerimden sapla..

’Sana..’

Acıyı seviştirdikçe bedenlerimizde bize yazılır bütün intiharlar..
Görmeyiz biz’i ölürken..
Ölerek sevişiriz belki ama, ölümüne sevişemeyiz asla..

Gölgem erir sonra avuçlarında..
Kül olur aşk, izi kalır soluğunda..
En çok karanlık üşürmüş bilir misin?
Ben bilmezdim düşmeden önce anadan doğma yalnızlığa....

Sen, sızlamasından tanırsın katran siyahına çalan gözlerimi.
Ben özledikçe bakışındaki maviyi,
şaha kalkar sessizliğim acıttıkça etimi..

Göğsümden saplanan bir kurşun gibi nefesinden vurursun kelimelerimi...
Oysa onurluydum ben bir kadının avuçlarında kül olmayacak kadar..
Şimdi dokunduğum her bedende kaza süsü verdiğim intiharlarım var..

Bana ‘’zaman’’ diyorlar..
Oysa bilmiyorlar, en derindense yaşananlar yüz yıllarca sürse zaman kaç yazar..?

***

Panzehiri ölümdü artık yalnızlığın..
Ve benim yaşamaktan anladığım, boşluklarını doldurmaktı zamanın..