Aşk-ı Sırat Şiiri - Yusuf Demirtaş

Şimdi neye yanayım, kimsesiz kalmışlığıma mı?
Yoksa kendimin bile kabullenmekten korktuğum sevgime mi?
Hiç kimse bilmiyor seni sevdiğimi
Yanar dururum, gözlerimden yağan her damlada sen
İnan ben bile yalnızlıklardayım
Ne olurdu gözlerini bir kez daha görsem

Gurbet ellerdeyim hasretin tam ortasında
Karşımda ben varım bir yanım senin yanında
Aşkım alışkanlığım oldu gurbet hudutlarında
Sana gelmek isterdim inan
Fakat hep sorular aklımda

Ölüler sokağının yasayanlar apartmanında
Mülteci âşıkların kalp dağlarındayım
Sana susamışlığımın kutuplarında
Üşüyorum kalbim kar, aklım toprak altında

Bir çığlık geliyor içimden taş kalpleri dahi kıracak
Haykıracağım korkuyor susuyorum
Belirsizlik ve savaşlar içimde ilelebet mi kalacak
Sevgimi sana hediye ettim ama biliyorum
Bu bedenin vakti az kaldı!
Zamansız ve aniden solacak

Seviyorum seni kendine ve susmuşluğuma inat
Seviyorum seni tüm sorularıma cevap
Ama ne olur bir kez daha yüzüme bak
Yalvarırım bu son şansım belki
Arkam cehennem önümde inceden bir yol
Öyle bir yol ki bu
Adına acı çekenler demiş ki; aşk
Bana göre bizim ki;
Aşk-ı sırat.