Aşk-ı Sela Şiiri - Ensar Türkay

Bir zamanlar akar çoşardı
gönül pınarımın suları

Toprağa can içindekilere
yaşam aşılardı
Çöl rüzgarlarının er yada
geç geleceği de aşikardı
Ama yar ile bir olan baharım
tutunacak bir dalım vardı

Vefası olmayan bir bahardı bu
İlk önce kurak bir yaza
emanet etti haykırışlarımı
Ardından gece ile eş hazana
yar etti yapraklarımı
Zemheri bir soğuk ile
kar etti filizlenmiş dallarımı
Yeniden bahara ermenin
telaşı yoktu yaktı çorak umutlarımı

Âmâ gözlerle yare
tutulmanın cezasıydı bu
Vuslatı dört gözle
beklemenin ezasıydı bu
Kabartılmış bir geleceğin
son demi
Abartılmış bir umudun
duyulmamış selasıydı bu