Aşk-ı Şahanedir Şiiri - Ahmet Murat Irmak

Yollarda yakalar beni hep hezeyan,
İnliyorum yalnızken; nedir bu?
Duruyor, insana durmaz zaman,
Aşk-ı şahane midir bu?

Kelimelerimin aşkı bitermiş gibi,
Veriyorum kelimelerimle bu harbi.
Gariptim, oluyorum daha da garibi,
Yoksa gerçekten aşk-ı şahane midir bu?

Anladım, bir gecenin sabahı,
Anladım, duyduğum o gizemli ahı.
Bulduğum bir duha Allahı,
Haykırdım: Aşk-ı şahanedir bu.

Duyulsun diye değil acımasın diye,
Çaldım göklere aşkımı bir hediye.
Soru sorulmaz bu yolda efendiye,
Aşk-ı şahanedir, aşk-ı şahanedir bu.

Sen de dinle bu sudaki gizemi,
Sen de de ki suya, ey su dinle ezgimi!
Kalkıyor limandan, kalkıyor o eski gemi,
Ellerim gözlerimde: Aşk-ı şahanedir bu!

Gözlerin deryası, ilk aşk, ilk deniz,
Masumun haykırışı, ilk aşık, ilk sessiz.
Geceler de ağladığı vakit bağır nedensiz,
Aşk-ı şahanedir, aşk-ı şahanedir bu!

Adını gizlediğim ilk şiir değil ki,
Kalbimin zindanında müebbetteki.
Doldur aşıklara, doldur aşkı saki,
Acı içinde de olsa aşk-ı şahanedir bu.

Bu kudret, bu hasret, bu cümlede,
Bu haysiyet, bu gurbet hangi kelimede?
Bakmaz kimseler, bakmaz halime de,
Anlamasınlar hem aşk-ı şahanedir bu.