Aşk_ı Safi Şiiri - Döndü Dülger

AŞK_I SAFİ....
Yeni bir yıl, yeni bir ayın ilk günleri.
Saymaktan ne zaman vazgeçeceğim,
Bıkmadan usanmadan bir bekleyiş bu bende ki,
Ayları yıllara devşirdim de,
Kaderime vuslatı yazarım ümidine ne zaman dur diyeceğim.
Yağmurlara karışan göz pınarlarım da kurumadı,
Baharı bekleyen umutlarımı da kırağı tutmadı.
Fazlaca yüklensem de sabrıma,
Geçen zaman onu yolundan bir türlü alıkoyamadı.
Bir damla aşk meyi nasıl da gönlü baştan ayağa yâre adamış,
Nasıl bir dayanıklılık ki bu bende ki aşk _ı münferit,
Derman kalmasa da umutlarımda yoruldum dilime uğramadı.
Bu gönül kaderine ne zaman teslim olacak,
Bilmiyorum!
Yine aylardan soğuğun tam ortası,
Bende yolunu şaşmaz bir sevdaya yelken açmış,
Şafağı sökmez, vakti gözetmez
Yeni bir günün en karanlık hasret nidası.
Sebebi aşk_ı safiyse,
Beklemekte gönlün onur konuğu.
Ne zaman bitecek ruhun hicranı,
Ne zaman pes edecek O'na amade aşkın sonsuz müsemahası,
Bilmiyorum!....
Döndü Dülger