Aşk-ı Muhterem Şiiri - Garip Cansın

Vurulmaz figanı baharıma ne bir ses ne nefes,
Hiç yanmaz mısın sen ezharı zaman.

Ne bir yağmur,ne buse getirmez bilirim,
dil olmuş şikeşteyi muhterem.
Ya yezda, görürsün verirsin bana bi baharları.
Bu nasıl bir tufan ne acı bir yara,
Susmaya çalışsa da bu giryeler,
Nasıl sussun ki, gisular dolanmışken boğazıma.

Ebrara nihayet eden ehrar,
Yak bildiğin ne varsa en ince uçtan.
Bir sukunet, alsa da şu mahmur damlaları
Ne der bilmemişken daha şu garip yamac
Çıkma yola anlamak yetmemişken şu vefayı.

Bir kıvılcımı şikeşde yakama yakma beni ya rab
Bilnurunda süzülmeyen ey ah-ı duman ben yandım
Vurulmuş dizlerime nighından bir sızı
Kaçma ey dil yine kafesleneceksin
Tutup saracaklar yine seni oturtacaklar siyah bir taşa
Önünde dikilecek bir kişi sanemin gözleri yaşlı

Kurtulamazsın sende benim gibi
Dikecekler eflakıma siyah bir ziya
Üzülme bırakmaz seni bu aşk-ı muhterem
Ateşte yanacak olsan da rüzgara bakacak olsan da