Sonbahar çıplak,
Sararmış tüm utangaçlığıyla gülümsüyor yapraklar,
Sonra bırakıyorlar kendilerini yere.Bir bir,
öpüyorlar toprağın alnın'dan sevenin sevdiğine kavuşması gibi...
Omuzlarımda gururla taşıdığım apoletler.Her biri ayrı bir eza ve ayrı bir cefa...Mağrur bir aşk hikayesi eskimiş radyomdan duyulan.
beklenmedik bir fırtınaydı gelişin...
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Devamını Oku
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta