Aşk-ı Mucize Şiiri - Gözde Hatiboğlu

Hayata gülümsüyorum
Hayata, sana güldüğüm kadar
Biri konuşuyor beynimde
Sesi sanki senden çıkar

Kayboluyorum arada kalabalıkta
Bakmışım kendimi bulduğum yer yanın
Çocuksu bir sevinçle boynuna doladığım
Kolumu alamıyorum senden gitmeye yakın

Sonrasında kaldığım gün
Senle başladım ya ondan gecikti
Dalmalarımın vurgunu da sensin
Aşk dediğim duygunun adı adınla eşitlendi

Kaç gün sayılır sana gelen kadar
Yetinemiyor ki kulak sesinden
Ten çekiyor mıknatıs gibi her yerden
Özlem dumanlı bir yangındır yüreğimden

Pırıltılı bir gülümseme yüzümde
Taksimde gezindim elimde kahvemle
Seni seyre oturdum şimdi sahnemde
Sevgilim repliğini kalbimden verdim eline
Aşk-ı mucize’yi oynasak birlikte
Selam duralım sonda seyirciye el ele
Aşk kalır bize alkışlardan geriye

(5.eylül.2006)