Âşk-ı Mübrem Şiiri - Ali Özcan 3

Her sabah seni semada arıyorum,
Bunun için evvela kalkıyorum,
Ne üşeniyor, ne de utanıyorum,

Sevmek bu olsa gerek.

İçimde hep sana rastlıyorum,
Ne zaman kavuşacağız merak ediyorum.
Karanlığa kaldım, aydınlığını bekliyorum.

Sevmek bu olsa gerek.

Ben sana on adım geliyorum,
Bir adım gelmeni bekliyorum.
Gelmesen de mühim değil,

Sevmek bu olsa gerek.

Seni sayıklıyorum rüyalarımda,
Ve dahi mısralarımda.
Hep sen varsın aklımın uçsuz bucaklarında,
Eksik parça tamamlandı sonunda.

İçimde hep rastladığım,
Her sabah onun için uyandığım,
Ve ben ona bir adım gitsem, bana on adım
Gelecek olan birini tanıyorum,
O, bana benden yakın.

Sevmek bu olsa gerek,
Sanma saydaklarımdan ibaret.

Mutlak tokluk için,
Önce ruhu doyurmak gerek.
Korkuya lüzum yok,
Değil bu âşk-ı zemberek.

Bunun için yanıp tutuşmak gerek,
Kendi aydınlığını bulana dek.

En acısı da bu yolu kaybetmek,
Bu âşktan, her insanın bir defa tatması gerek...