Aşk-ı Muamma Şiiri - Faruk Yiğit Araz

Sus!
Benden bir adım ötede kal, tek kelime söylemeden!
Sadece dinle!
...
Buhrân'lardayım!
Bereketli ömrüm hûsranlarda!
Hûzne sâhtiyan siyah gözlerim!
Acıya mâhkûm düş fakiri bedenim!
Âzâd et beni yâr!
...
El, ayak çekilmişken, Gece sessizken, Bu mûcrim bedenini,
Örselenmiş ruhumdan çek!
...
En hûzzam êzgiler yâd olurken yüreğimde; Git benden!
Pervâsızca girdiğim, baş koyduğum bu yolda,
Gözlerinin âmâ'lığına say git!
...
Jurnâl bir acıdan ibaret değilsin artık gönül çetelemde!
Akşamları tok karnına aldığım iki tablet sen yerine,
Bir tutam mutluluğu, antibiyotik niyetine yutmak geliyor içimden!
Ama olmuyor!
Ruz-i ezelden konulmuş yasaklarım var bu sevdaya dair!
...
Sen ey vâveylâ'm!
Sen ey giryan'larımın sêbeb-i mêd’di!
Sen ey körpe lâkin: gâmlı ömrümün mazereti!
Git hadi…Git...
...
Korkutuyorsun artık beni… uykularım kaçıyor!
Kâbus’a dönüyor rüya’larım…
İki büklüm kıvrılıyorum yatağımın soğuk yanında!
Bir muâmmâ'ya dönüştü artık bu aşk!
Çıkamıyorum içinden, yollarım kapalı! sokaklar dar!
Git! lütfen git artık!
...
Git hadi…
Sevmiyorum artık sevmeyi bile!
İstemiyorum artık yaşamayı! Yaşamak isterken delice!
...
Nefes almak hiç bu kadar zorlamamıştı beni!
Ben senden gidemiyorum! Ben senden geçemiyorum sevgili!
Lütfen sen geç! Sen git benden!
...
Girmek istemiyorum artık talan olmuş gönül bahçelerine,
Anlıyor musun?
Kapansın gönül defterin, Yazılmasın hiçbir kelâm!
...
Fârz et ki; ben bir rüya’ydım, uyandın bitti!
Fârz et ki; ben bir yağmur' dum, sel olup aktım!
Fârz et ki; hepsi bir düş’tü, yanıldın ve her şey bitti!