Aşk-ı Misal Şiiri - Ismail Kaan Kaygısız

Baharda çiçekler açar ya hani,
Sende benim gönlümde öyle açtın.
Bahar mart ile başlardı,
Ben seninle.

Bulutlar yağmurla ağlardı,
Ben azar etmiş kalbimle.
Her yağmur gökkuşağı doğurur,
Benim tek kuşağım sendin.

Manzaraya otursak seninle,
Manzara bizi seyreder.
Güneş kıskanırdı beni,
Nar-ı aşk'ım kuvetliydi,
Isıtırdı seni.

Tutsak kaldım zindanlarında,
Suçum nedir söyle ey yar.
Az sevdiysem bileyim,
Sonu idam bu sevda.

Sensiz günlerimi geçirmek,
Zindan eder hayata beni.
Cezamın bitmesini bekler gibi,
Günlerim sona erecekmiş gibi,
Beklerim seni.

Ayn-i şer olmuş bu dünya,
Yanlız bırakamam seni.
Affet beni yar,
Yanlız bıraktım bunca zaman seni.

Buldum artık sende beni,
Merak etme bırakmam seni.
Çok hançerlendin biliyorum,
Müdavi edeyim izin ver seni.

Masallar dan daha hayal,
Bir rüyadayım yanında.
Aylar yılları kovalar,
Kalbin kalbimi.

Diyar-ı küfr gibi olmasın aşkımız,
Uzaktan sevelim birbirimizi.
Doğu gibi boz topraklarda,
Mert bir aşk olsun bizimkisi.

Kana kana iç,
Belli ki susuzsun.
Kalbime kurulmuş bir pınar,
Kaynağı sen olan,
Bendeki aşk misal.