Aşk'ı Mevlana Şiiri - Hüseyin Kotan

Coşkun akan iki ırmak, buluştular haykırarak,
Safha safha, yaprak yaprak, uçtu aşk’a Mevlana.
-
Şems-i Tebrîzi’nin derdi, O’nu bulda sona erdi,
Hem sevdi, hem de sevildi, güldü aşk’la Mevlana.
-
O, aşk sırrının varının, âlemlerin nûrunun,
Muhammed Mustafa’nın, tozu aşk’ı Mevlana.
-
Hem baharda hem yaz da, gökyüzünde yıldızlarda,
Varda, yokta, çokta, azda gördü aşk’ı Mevlana.
-
Birkaç sual, birkaç cevap, gönül evi oldu harap,
Tepeden tırnağa ya Rab, yandı aşk’a Mevlana.
-
Çayır, çimen çiçek ile, dallar doldu sevgi ile,
Uçan kuşa esen yele, sordu aşk’ı Mevlana.
-
Kulak verdi gelen sese, ateş düştü can kafese,
Adım adım, sema ile, döndü aşk’la Mevlana.
-
Ayrılığa çok inledi, ney’den dertleri dinledi,
Ağladı çok, hiç gülmedi, kul’du aşk’a Mevlana.
-
Hem sordu, hem de söyledi, tefekküre yol eyledi,
Hamdım, piştim, yandım dedi, bildi aşk’ı Mevlana.
-
Fenafillâh, bekâbillah, ihsan etti yüce Allah,
Sevgi ile buldu vallah, doldu aşk’la Mevlana.
-
Yakınlığı hâl eyledi, Mesnevi’ye yol eyledi,
Servet, şöhret, pul eyledi, daldı aşk’a Mevlana.
-
Muhebbeti cana saldı, gönlü deryaya daldı,
Safi gevher, safi baldı, sevdi aşk’ı Mevlana.
-
Sarraf bilir gevherini, nûr aydınlatır geceyi,
İnsan denen o âlemi, çözdü aşk’la Mevlana.
-
Halim, selim, âlim kuldu, dert aradı aşk’ı buldu,
Kur’anın hâdimi oldu, taştı aşk’la Mevlana.
-
Gâhi saim, gâhi gâim, saltanatı oldu daim,
Dost edindi kavim kavim, sundu aşk’ı Mevlana.

-
Hane hane, bucak bucak, zengin, fakir, havra, ocak
Deste deste, kucak kucak, saçtı aşk’ı Mevlana.
-
Tövbe etse, tövbe bozsa, dönüp de dergâha varsa,
Ümitsiz olmazdı asla, sırdı aşk’a Mevlana.
-
Hoş görürdü her bir canı, gevher saçardı lisanı,
Oldu aşıklar sultanı, pişti aşk’la Mevlana.
-
Şeb-i arus’a varanım, Ab-ı hayatı bulanım,
Ölümü öldüren sultanım, uçtu aşk’a Mevlana.
-
Üveysiyim aşk’ı sevdim, gönlümü canana verdim,
Mevlana’ya pîr’im dedim, güldü aşk’la Mevlana.