Aşk'ı Memnun Tutalım

Dur... Anlatma şimdi, lütfen;
dinle içinden yükselen masumiyeti.
Saygı duyarım, avuçların bir yaprak gibi değsin üstüme;
tenim hasretine üşüyen bir toprak,
bekledi bu anı, çok bekledi.
Sen nice bahar geçirmiş nice bir arzu,
taze bir heves gibi eğil üstüme...
''Onca yıl azalan bakışın, her yıla düşen sevişi olur! ''
En taze bahar sürmüş yamaçlar ki bizim!
Ve aşkım;
hiç bir papatya, hiç bir lale'nin örttüğü toprak, uzandığı gök
olmaz ki bakışların, ya ellerinin verdiği seviş,
ya tenin! Beni sende mahşere veren ateşim olur.
Beni sende saçıp savuran kimliğim; nefesin de durur...
Var gülüm, yar kokan toprağına
gözünün feri, sen diye yanan gönlümdür.
Sen diye kokar hangi çiçek!
Hangi yüze ilişir benim gözüm!
Dur, içimin içinde kal gülüm. Kal ki aşkı memnun tutalım.

Biz hasretin ocağına taş taş dizilmiş
evrende saçılı yıldızlar gibi
yüreği yanan gayrıdan çok içeri
böyle bir sevdayız, biri birinde mahvolmuş.
Ve sevgiden gülüm yol vurduk cefalı
heybemiz de ''biz'' gibi gönlü doyuran katık,
aşk var gülüm, uzaklaşma!
Kal ki aşk'ı memnun tutalım.