Aşk-ı Memnu Şiiri - Cihat Şahin

Yaktı beni yıllar yılı,
Tam bir azap, aşk-ı memnu.
Başa almak zor akıl’ı.
Deli eder, aşk-ı memnu!

Bir bakışa eder esir,
Kalbin yâdda, kalır mahsur.
Yakar ömrü tek bir kusur,
Bunun adı, aşk-ı memnu!

Nefs mecaz’a olur talip,
His mantığa, gelir galip.
Kalp şeytana, olur mağlup.
Meçhul kalır, aşk-ı meşru.

“Leyla”diyen hep aldanır!
Fanileri maşuk tanır.
Pür kusur’u, yâr’i sanır.
Alır aklı, aşk-ı memnu!

Arif olan, sever ley’li.
Mabuduna, verir meyli.
Çekse bile, çile hayli
Kılar razı mabudunu!

Olma idam, saç telinde!
Büyülenme, hoş dilinde.
Verme kalbi mendilinde,
Atar nar’a aşk-ı memnu!

En kötüsü, kara sevda,
Gör halini, hele sevde!
Kül olursun, dağda evde,
Pişman eder, aşk-ı memnu!

Sevdan beyaz olmalıdır!
Aşkın hakka olmalıdır!
Sevgin sonsuz kalmalıdır.
Mutlu eder, aşk-ı meşru.

Aynalara sevdalanma!
Gölgeleri gerçek sanma!
Seraplara hiç aldanma!
Bedbaht kılar, aşk-ı memnu!

Kırılacak camlar onlar!
Ani geçen, demdir anlar!
Ruhu sıkan gamdır onlar!
Bahtsız kılar, aşk-ı memnu!

Kalp’ı sevmez, kalp sahibi!
Kalbin haktır, tek sahibi!
Odur madem, hak sahibi!
Kalbe ilaç, aşk-ı meşru!