Aşk-ı Mecaziden Aşk-ı Hakikiye İntikal

Ayn-ı cemiline bahr-ı mücessem mi desem
Çeşm-i envarına şems-i tâban mı desem

Zülf- i siyahın şeb-i Yelda, dişlerin inci mercan
Tarasan zülfünü, dökülür başından ecram-ı asuman

Allı pullu libaslarla nerelerde gezersin, leyl-ü neharda
Kalbim açık sana, kıymetini bilirsen değer kâinata

Akl-ı selimim, her dem intizârınla mecnuna döndü
Sîmâ-i güzîdene hayran sinemin, şûlesi söndü

Derd-i derunun, seni değil beni etti harâbe
Ayn-ı hazinim dayanamadı katreler döktü turâbe

Lebinde açan goncalar solmadan gel gayri
Ne olur vuslata erelim de biraz gül gayri

Anladım lâkin, aşk-u meşk değilmiş bu sendeki
Hal-i sahvden intibah ettim, bir hayalmiş bendeki

Şeb-i Yelda idin, Şeb-i Hicran oldun artık bana
Evvel yar idin, gayrı ağyar oldun bana

Peymanî nafile gayretin, bulamazsın aşkı fanilerde
Eğer olursan Allaha abid, huriler bile sana olur köle

Peymanî- Aslan Pençesi