Aşk-ı Kıyam Şiiri - İhsan Turhan

Aşka, sadakati zırhtan elbise
İnançla kalkanlar ördük ey hasret
Yaptığın son oyun eğer bu ise
Hamleni aşk matla gördük ey hasret

Başını vururken sen taştan taşa
Nasıl gülmeyelim halin temaşa
Büyük konuşması değil de hâşâ
Biz çoktan vuslata vardık ey hasret

Tarihte kim varsa yakıp yıktığın
Kalbinde zehrolup sonsuz aktığın
Bir de utanmadan üste çıktığın
Aşkları aşk ile sardık ey hasret

Sana bu sevdanın olmaz ödünü
Çaban ki yıkamaz yarını dünü
Kalp kalbe kıyılan o nikâh günü
Sana darağacı kurduk ey hasret

Ferhat’ın dağları delen gücüyle
Şirin’in o aşktan kalan öcüyle
Mecnun ve Leyla’nın ayak ucuyla
Çıktığın sehpaya vurduk ey hasret

Efsun gözlü yârim ve aşığı ben
“Bize” âşık olup her gün yeniden
Böylece bitimsiz kurtulup senden
Bir aşk-ı kıyama durduk ey hasret