Aşk-ı Kaotik Şiiri - Yorumlar

Adam suskunluğu körükler durmadan tazelediği iç çekişiyle, uçurumdan düşer masanın orta yerine. Gözlerine mil çekilmiş bir akşamüstüdür gene bütün anlatımlar, akşamdan sabahı çıkartıp kalanını gündüzün zehirli sarmaşıklarına kurban etme vakti bir hal içinde sanki. Adam konuşsa idam edecek kendini, kadın anlasa belki çekip gidecek adresi belli olmayan ülkeye. Aziz; bana ekmekten çok sabır öğütle şimdi, şimdi yolları ayırmadan, pusulamı delirmişliğime kaptırmadan; belki Hızır’ın geçtiği yoldur hani işte oraya çıkar yönümü, yoksa adam konuşacak yoksa idam edecek baharın kendini anladığı vakte denk zamanda.
Ya sular yanarsa kapkara bir geçmişi aydınlatmak için. Körpeliğini kim anlatacak o zaman bahçelere. Adam çözülmemiş buz dağıysa okyanusun ortasında, güneşin içine alevden bir anıt dikilse de, aklını panayır meydanlarıyla süslese de bütün itiraflar, penceresine buzdan güvercinler konacaktır gene. Işığın kırılganlığını anlayacak halden geçmiş gözbebeklerim. Kadın konuşmamalı adam susarsa yangın çıkacak adam konuşursa idam edecek kendini.

Dar çizgiler çevresi sur
Yakar bir haykırışın... Sus

Bir el uzanır rüyadan içeri, burkulur hatıralarımın bilekleri orta yerinden. İçimden zırhıyla süvariler geçmektedir tedirgin atlarıyla, ben pencereden bakıyorum ellerim doğuştan titrek ve çeneme yapışık. İşte geldi gelecek olan işte surlarına tırmanmaktadır, tırnaklarını geçirmektedir taşlara ruhunun ustası, elleri merhameti onarmaktan azgın yaralara bürünmüş işte geldi beklenmekte olan. Şehirleri, kasabaları aydınlatan, dağların hafif danslarını, dostların gülüşlerini kalbime tekrar hatırlatan ve ağlamayı armağan eden şu gülmekten usanmış yüreğime - Kambur: Ağlamak gülmekten niçin daha zor? Çoban: Kaliteden - işte geldi be adam beklenmekte olan susarsan yangın çıkartırsın konuşursan kıyamet.